Aslında filmin afişi bile size başlıkta söylemek istediğim şeyi anlatıyor değil mi? Aşk ve çocuk. Tabi bir de bunun yanına eklenecek olan kahrolası bir savaş...
Orijinal Adı: Life İs Beatiful
Yönetmen: Roberto Benigni
Oyuncular: Roberto Benigni, Nicoletta Braschi, Georgio Cantarini
İMDB Puanı: 8.6
Yapım Yılı: 1997
Konu (Story): Filmimiz ikinci dünya savaşı döneminde geçmektedir. Fakat filmin ilk yarısında bu konudan bahsedilmez. Zira film savaştan birkaç yıl öncesini anlatarak başlar. Filmin ana karakteri Guido Orefice (Roberto Benigni) bir garsondur ve kitap evi açmayı hayal etmektedir. Guido aynı zamanda çok neşeli bir insandır. Günün birinde bir okulda öğretmenlik yapan Dora (Nicoletta Braschi) ya aşık olur. Dora nişanlıdır fakat nişanlısı çok kibirli biridir ve ondan ayrılarak bir atın üzerinde Guido ile birlikte kaçar. Bunlar evlenirler ve birkaç yıl sonra Giosue (Georgio Canterini) isimli bir çocukları olur. Bu aile mutlu bir şekilde yaşarken o sırada İkinci Dünya Savaşı patlak verir ve aile dağılarak farklı kamplara yerleştirilir. Ve bu noktadan sonra dram başlar... Ortada bir oyun vardır. Guido oğluna aslında olanların birer oyun olduğunu, oyunu kazanırsa ona bir oyuncak tank alacağını söyler. Filmin daha sonrasını sporiler içermemesi için sizlere bırakıyorum.
The Story Of Movie:
In 1939 Italy, Guido Orefice is a young Jewish man who is leaving his old life and going to work in the city where his uncle lives. Guido is comical and sharp, making the best from each situation he encounters. From the start he falls in love with a girl Dora. Later he sees her again in the city where she is a teacher. Dora is set to be engaged to a rich but arrogant man. He is a local government official with whom Guido has run-ins from the beginning. Guido is still in love with Dora and performs many stunts in order to see her. Guido sets up many "coincidental" incidents to show his interest. Finally Dora sees Guido's affection and promise and gives in against her better judgement. He steals her from her engagement party on a horse, humiliating her fiancé and mother. Soon they are married and have a son, Giosuè.Through the first part, the film depicts the changing political climate in Italy: Guido frequently imitates members of the National Fascist Party, skewering their racist logic and pseudoscientific reasoning (at one point, jumping onto a table to demonstrate his "perfect Aryan bellybutton"). However, the growing Fascist wave is also evident: the horse Guido steals Dora away on has been painted green and covered in antisemitic insults. Later during World War II, after Dora and her mother have reconciled, Guido, his Uncle Eliseo and Giosuè are seized on Giosuè's birthday. They and many other Jews are forced onto a train and taken to aconcentration camp. After confronting a guard about her husband and son and being told there is no mistake, Dora volunteers to get on the train in order to be close to her family. However, as men and women are separated in the camp, Dora and Guido never see each other during the internment. Thus, Guido pulls off stunts, such as using the camp's loudspeaker, to send messages, symbolic or literal, to Dora to assure her that he and their son are safe. Eliseo is executed in a gas chamber shortly after their arrival. Giosuè barely avoids being gassed himself as he hates to take baths and showers, and did not follow the other children when they had been ordered to enter the gas chambers. In the camp, Guido hides their true situation from his son. Guido explains to Giosuè that the camp is a complicated game in which he must perform the tasks Guido gives him. Giosuè is at times reluctant to go along with the game, but Guido convinces him each time to continue on. Guido sets up the concentration camp as a game for Giosuè. Each of the tasks will earn them points and whoever gets to one thousand points first will win a tank. He tells him that if he cries, complains that he wants his mother, or says that he is hungry, he will lose points, while quiet boys who hide from the camp guards earn extra points. Guido uses this game to explain features of the concentration camp that would otherwise be frightening for a young child: the guards are mean only because they want the tank for themselves; the dwindling numbers of children (who are being killed in gas chambers) are only hiding in order to score more points than Giosuè so they can win the game. He puts off Giosuè's requests to end the game and return home by convincing him that they are in the lead for the tank, and need only wait a short while before they can return home with their tank. Guido eventually buys additional time by intentionally getting Giosuè mixed in with nearby German schoolchildren, and briefly working as a servant for the same kids in order to help keep the other officials from noticing that Giosuè is actually Italian.
İzleyici Notu: Evet. Belkide bu film beni hayatımda en çok etkileyen filmlerden biridir. İnanın yazarken bile aklıma gelen bazı sahneler tüylerimi diken diken etmeye yetti bile. Bir babanın fedakarlığı, oğlunun sırf o savaş ortamından korkmamasını sağlamak için onu koruması, toplama kampında zulüm görürken kendini düşünmeden sırf oğlunu mutlu edebilmek için bir oyunun içinde yer alıyormuş gibi davranması, ölüme giderken bile dolabın içinde saklanan oğluna bir oyun oynuyormuş gibi yapması ve daha niceleri... Bir baba çocuğu için ne kadar daha fedakar olabilir ki? Hele bir savaş ortamında. Hep komedi filmlerinde gördüğümüz, komikliklerine alıştığımız, Asteriks ve Oburiks filmindeki Galyalı komutan rolü ile bizleri gülme krizine sokan Roberto Benigni'den inanılmaz bir dram filmi. Ayrıca filmde Dora karakterini oynayan kişi Roberto'nun gerçek hayattaki karısı. Belkide bu nedenle o aşk hikayesi bize bu kadar net geçti. İtalyan dışa vurumculuk sinemasını seviyorsanız bu filmin içinde Vittoria De Sica'nın Bisiklet Hırsızları'nı ve Roberto Rossalini'nin Roma Açık Şehir'ini bu filmin içerisinde çok rahat görebilirsiniz. Emin olun filmin içerisinde sizi "katharsis" seviyesine çıkaracak fazlasıyla yer var. Film o kadar başarılı oluyor ki çıktığı dönemden itibaren 239 milyon dolarlık hasılat elde ediyor. 1998 yılında yapılan Oscar töreninde bu film "En iyi yabancı film", "En iyi müzik" ve "En iyi Erkek Oyuncu ( Roberto Benigni )" dallarında 3 tane Oscar kazandı. Ki daha önce en iyi yabancı filmi ve en iyi erkek oyuncu ödülünü aynı anda alan bir film çok azdır. Bu da aslında bu filmin ana akım sinema olan Hollywood'a karşı alternatif sinema akımının büyük bir zaferidir. Filmin aldığı diğer ödüllerden bahsetmiyorum bile. Mutlaka izleyin filmin sonunda benim yazdıklarımı çok daha iyi anlayacaksınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder